خیلی سپاسگزاریم که با وجود مشغله زیاد وقتتان را به ما دادید؛
ما میخواهیم با تجربیات شخصی شما آشنا شویم و نظر شما را هم دربارة توسعه فنّاوری بدانیم، لطفاً با تجربیات شخصی شما شروع کنیم.

نرگس: 33 سال پیش در اوایل جنگ در ایران به دنیا آمدم و بزرگ شدم. زندگی من مملو از اتفاقات ریزودرشت بود. سال اول دبستان بودم که شهرها بمباران شد. پدر و مادرم هر دو خارج تحصیلکرده بودند و ادامه تحصیل در خارج از کشور چندان دور از ذهن نبود. قبل از من هم برادر بزرگم آمریکا درسخوانده بود و الآن در کانادا استاد شده است ولی بااینحال تصمیم سختی بود. برای همین بعد از کارشناسی در ایران ماندم و یک سال در دانشکده فنی فوقلیسانس خواندم. نهایتاً تصمیم گرفتم در آمریکا ادامه تحصیل بدهم چون کار کردن در ایران بهاندازه کافی جذاب نبود و بسیاری از پروژههای خصوصی هم به مشکل میخورد و سخت بود. سال بعد اقدام کردم و چند جا ازجمله استنفورد پذیرش گرفتم و بالاخره ده سال پیش آمدم دانشگاه استنفورد. از مهندسی سختافزار دانشگاه تهران آمدم رشته برق. با استادهای مختلف صحبت میکردم. بهحسب اتفاق، دو هفته بعد از شروع دوره تحصیلی با مصطفی رونقی که در مرکز ژنتیک استنفورد محقق بود آشنا شدم و او برایم از ارتباط مهندسی برق و ژنتیک گفت و این جرقه علاقه من به این حوزه بود. جالب است که دیگر با مصطفی تعامل خاصی نداشتم تا چند سال بعد که خواهم گفت ... ادامه مطلب ...